Czilik rostowski jest klasycznym i najpowszechniej znanym przedstawicielem grupy czilików. Należy do gołębi lotno-ozdobnych, w grupie postawnych pulsujących. Jest gołębiem małym, drobnym (długości 25-28 cm), o barwnych bokach, podniesionym szerokim ogonie i opuszczonych skrzydłach. Ma krótkie i nieopierzone nogi. Porusza się dumnym, eleganckim krokiem, stąpając na końcach palców i efektownie pulsując szyją.
Jaka jest historia tej rasy?
Jest to rasa rosyjska, utworzona przez hodowców z Rostowa nad Donem. Praprzodkami grupy czilików są gołębie pochodzenia krymskiego wyróżniające się barwnymi tarczami. Nazwa rasy pochodzi od nazwiska jej twórców. Pod koniec XIX wieku bracia Czilikinowie ze stanicy Staroczerkaskiej w obwodzie rostowskim rozpoczęli krzyżowanie rasotwórcze wykorzystując do tego celu następujące rasy; białe kriukowskie, białe łabędzie rostowskie i mewki tarczowe.
Oto zewnętrzne cechy charakterystyczne dla tej rasy:
- Oczy – duże, wypukłe, ciemne.
- Głowa – mała, zaokrąglona, z lekko płaskim ciemieniem, z wysokim stromym czołem, zawsze gładka, bez korony.
- Dziób – krótki, pogrubiony, jasny, lekko pochylony w dół. U gołębi niebieskich i czarnych z barwną plamą na czole górna część dzioba może być rogowa lub ciemna.
- Szyja – średniej długości, u nasady gruba, płynnie wychodząca z korpusu, lekko odchylona do tyłu, pulsująca.
- Plecy – szerokie, bardzo krótkie, wklęsłe.
- Pierś – szeroka, zaokrąglona, lekko wypukła i uniesiona.
- Ogon – szeroki, płaski, dość krótki, ma 16-18 szerokich sterówek, wysoko uniesiony.
- Skrzydła – niezbyt długie, opuszczone poniżej ogona, dobrze przylegające do tułowia, prawie dotykają podłoża.
- Upierzenie – dobrze przylegające; miękkie pióra o szerokiej chorągiewce.
- Nogi – krótkie (im krótsze, tym lepsze), nieopierzone, czerwone. Pazurki jasne.
- Rodzaje kolorów – czerwony, czarny, kawowy, żółty, niebieski z czarnymi pasami. Podstawowe upierzenie białe, tylko tarcze skrzydeł kolorowe.
Należy wiedzieć, że cziliki to niezwykle szlachetne i efektowne gołębie. Są bardzo spokojne i ufne. Mają dobrze rozwinięty instynkt macierzyński i dość troskliwie opiekują się potomstwem. Wymagają czystych gołębników i ze względu na słabą lotność powinny być hodowane w systemie wolierowym.
Dodatkowa uwaga – trzeba wiedzieć, że przedstawiony opis cech zewnętrznych, ma zastosowanie także do innych odmian należących do tej grupy, takich jak: czilik nosoczuby, czilik borysoglebski, czilik taganrowski.
