Ptaki te pochodzą z południowego Egiptu, spotyka się je bardzo często zarówno w Ameryce, Afryce, jak i Europie, gdzie pojawiły się w XIX w. Swifty egipskie należą do ptaków, które można dostać w wielu bardzo interesujących wariantach ubarwienia. Najczęściej odmiany kolorystyczne określa się w postaci trzech możliwości, czyli ryani, otati oraz gazaganti.
Pierwsza z nich to gołębie o miedzianej barwie, których szyja ma złotawy odcień. Otati charakteryzuje się srebrnym upierzeniem, natomiast gazaganti to egzemplarze niebieskie, które posiadają lekko brązowy odcień na powierzchni całego upierzenia. Ptaki te mają wąskie ciała oraz krótkie nogi, które pozbawione są upierzenia. Szyja wraz z niewielką główką tworzy kształt stożka.
Skrzydła, zgodnie z wzorcem, powinny układać się wzdłuż ogona, jednak bardzo często można zauważyć, że swifty trzymają je jednak niżej. Za błędy uważa się również zbyt dużą masę ciała, małe oczy, szeroki ogon oraz rozwarte lotki. Takie ułożenie jednak uważane jest za nie tylko nieprawidłowe, ale również wadliwe. Tęczówka występuje w kolorze pomarańczowej, a oczy są duże, błyszczące oraz harmonijnie komponują się z głową swifta.
Gołębie te są nie tylko bardzo ostrożne, jak również bardzo nieufne wobec swojego otoczenia. Przygotowując się do hodowli tej rasy, należy mieć świadomość trudności, na jakie można natrafić. Przede wszystkim będą one wynikać z tego, że swifty egipskie należą do gołębi krótkodziobych. Potrzebna im będzie zatem odpowiednia karma, która zawiera drobne ziarno, dzięki czemu ptaki nie mają problemów z pożywianiem się.
Drugim problemem, jaki wynika z krótkiego dzioba jest karmienie potomstwa, pomimo tego, że swifty egipskie należą do bardzo płodnych ptaków. Wiele odmian, które posiadają zbyt krótkie dzioby ma trudności z podawaniem pokarmu swoim młodym. Dlatego też, jeżeli zależy nam na dobrze odchowanych gąskach, należy zainwestować w mamkę, czyli gołębia innej odmiany o długim dziobie. Na szczęście wśród gołębi istnieje wiele gatunków, które świetnie nadają się na mamki młodych.
Trzymane w gołębniku dadzą swojemu właścicielowi wiele przyjemnych chwil, polegających na obserwowaniu ich lotu, który wielu hodowców określa, jako żeglujący. Swifty egipskie nie latają może wysoko, ale ich lot tworzy duże okręgi, a wielu hodowców określa go, jako żeglujący. Dlatego też w niektórych miejscach polski swifty egipskie nazywa się „żeglarzami”.
